روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان «چرا همدری با منافقان» موضع گیری اخیر همسر میرحسین موسوی درباره برخی از حوادث دهه شصت را مورد حمله قرار داد.
این روزنامه نوشت:مصاحبه سایت ضد انقلابی خودنویس با خانم زهرا رهنورد به لحاظ گونه شناسی اعتقادات سیاسی همسر میرحسین موسوی اهمیت دارد. این مصاحبه که توسط یک ضد انقلاب فراری صورت گرفته نوعی رونمایی از تفکر سیاسی وی در سال‌های آغازین انقلاب نسبت به منافقین و شرارت‌های خونین آنها در دهه 60 است. مصاحبه خانم رهنورد روی سایت کلمه که ارگان میرحسین موسوی است آمده و تمام سایت‌های ضد انقلابی هم با آب و تاب آن را نقل کرده‌اند. خبرنگار از وی می‌پرسد، "بسیاری (دوران طلایی امام) را جور دیگری می‌بینند بسیاری آرمان‌های "امام" را بر نمی‌تابند به نظر شما تاکید زیاد بر همین چیزها عامل تفرقه نیست؟" خانم رهنورد در پاسخ می‌گوید: "به عنوان یک روشنفکر منتقد که سر در چاه دانشگاه کرده و ناله‌های خود را در آنجا ضبط کرده، یادمان باشد در تفکر و باورهایمان چهارده معصوم داریم و نه بیشتر. پس هیچ فردی را نباید مطلق کرد اصلا چرا بر اصول و ارزش‌های آزادیخواهانه و دموکراتیک توافق نکنیم؟
رسالت در ادامه می نویسد: خبرنگار ضد انقلاب سایت خودنویس که میزان اعتقاد وی را نسبت به امام(ره) اندازه‌گیری می‌کند در سئوال بعدی نظر وی را در مورد منافقین هم استمزاج می‌کند. از خانم رهنورد می‌پرسد: "چرا سخن گفتن از وقایع دهه 60 سخت است آیا می‌توان یک گروه را به این راحتی در تابستان سال 67 سر به نیست کرد آیا سکوت و حتی توجیه به معنی قبول داشتنش نیست؟"
رهنورد در پاسخ می‌گوید: "جنایات و عملیات تروریستی آن گروه کذایی بر کسی پوشیده نیست. اما انتقام جویی طرف مقابل هم خطای بزرگی بوده است و هیچ کج روی قابل قبول یا اغماض نیست. اما به طوری که بارها گفته شده از این جنایت نه آقای خامنه‌ای و نه آقای موسوی هیچ یک اطلاعی نداشته‌اند و در حوزه وظایف‌شان هم نبوده است. البته سکوت و توجیهی هم در کار نیست و آن اقدامات خارج از چارچوب‌های حقوقی و ملاحظات اخلاقی بوده که بارها در نشست‌ها و در پاسخ به سئوال کنندگان درباره آن، تقبیح شده است، آن اتفاق لکه‌های سیاهی است که به آب زمزم و کوثر، سفید نتوان کرد."
رسالت در ادامه می افزاید: اگر خانم رهنورد قبول دارند که منافقین مرتکب جنایت شده‌اند و عملیات تروریستی داشته‌اند بنابراین نباید به جانی و تروریست جایزه داد بلکه باید جانیان به مجازات برسند. حال که به مجازات رسیده‌اند چرا از مجازات منافقین در سال 67 به عنوان "لکه سیاه" و "جنایت یاد" می‌کنند. منافقین در سال 67 پس از پذیرش قطعنامه با همراهی ارتش بعث از طریق قصر شیرین با تجاوز به خاک ایران، شهرها و روستاهای سر راه را ویران کردند و جنایات بی‌شماری را مرتکب شدند آنها در تنگه مرصاد پشت دروازه کرمانشاه با مقاومت رزمندگان اسلام روبه‌رو شدند و شماری از آنها به هلاکت رسیدند و با خفت وخواری به خاک عراق برگشتند.
منافقان در زندان با شنیدن این خبر دست به شورش زدند و می‌خواستند پایان جمهوری اسلامی را جشن بگیرند دست عدالت و قضا گلوی آنها را فشرد و به عزا نشستند.
چرا برخی پس از 22 سال با آنها اظهار همدردی و همنوایی می‌کنند. خانم رهنورد اگر چنین همدردی با منافقان دارند چرا آن روز لب به اعتراض نگشودند و به رئیس قوه قضائیه آیت‌الله موسوی اردبیلی حتی گله‌ای نکردند.
رسالت در پایان تاکید می کند: خانم رهنورد از روی سادگی و نیز برای آنکه فکر می‌کند مخاطب او فاقد دانش سیاسی است همه گرایش خود را لو داده است. حالا خوب می‌شود فهمید که چرا برخی هوشمندانه می‌گویند وقت دستگیری و محاکمه سران فتنه نرسیده است. اینها باید خود را تخلیه کنند تا مردم بدانند با چه جماعتی در دهه اول انقلاب زیر یک سقف مسیر انقلاب را طی می کردند.
